Χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (πιθανότατα 1902-1903) από ντόπιους τεχνίτες για λογαριασμό του ιατρού Αναστασίου Μητσιάλη (Ντάτσολος).
Αποτελείται από δύο ορόφους και υπόγειο. Στον κάθε όροφο υπάρχουν 4 δωμάτια. Η επικοινωνία μεταξύ των ορόφων γίνεται μέσω ξύλινης κλίμακας. Στον όροφο προς τον παραλιακό δρόμο υπάρχει μπαλκόνι που στηρίζεται σε τέσσερα πέτρινα λαξευτά φουρούσια (μαρμάρινα υποστηρίγματα μπαλκονιού) και φέρει σφυρήλατο περίτεχνο σιδερένιο κιγκλίδωμα.
Το σπίτι είναι λιθόκτιστο με πέτρες που έχουν μεταφερθεί από τη δυτική πλευρά του νησιού. Αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον που το κάνει ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι οι πέτρινες φάσες γύρω από τις πόρτες και τα παράθυρά του, με στοιχεία δωρικού ρυθμού στο ισόγειο και κορινθιακού στο τελείωμα και τις παραστάδες της πόρτας. Το χαρακτηριστικό ερυθρό χρώμα του οφείλεται σε ιδιόμορφη και ιδιαίτερη μείξη αποτελούμενη από τριμμένο κεραμίδι, κρόκο αυγού, μαλλί από τράγο και pozzolana (ηφαιστειογενές υλικό από το Βεζούβιο).
Εδώ φιλοξενήθηκε ο αυστριακός Δούκας - εξερευνητής Λουδοβίκος Σαλβατώρ που έγραψε το βιβλίο του «Παξοί και Αντίπαξοι» (1887), ενώ κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει σημαντικές προσωπικότητες που επισκέφτηκαν το νησί. Έχει χαρακτηριστεί ως Ιστορικό Διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης.
No content
A problem occurred while loading content.