Στην αυλή
μπορεί κανείς να δει τμήματα παλιών ελαιουργείων, δοχεία μέτρησης λαδιού, πέτρινα αντικείμενα χρήσης. Στην πρώτη αίθουσα και δεξιά της κεντρικής εισόδου υπάρχουν απολιθώματα, προϊστορικά εργαλεία, κλασικοί αμφορείς και σκεύη, όπλα ενετικά και νεώτερα, νομίσματα διαφόρων εποχών και εργαλεία.
Προχωρώντας ο επισκέπτης παίρνει μια ιδέα για τον τρόπο ζωής, τις ευκολίες κάποιας εποχής, μια πλούσια συλλογή ρούχων και εσωρούχων, το τετρακοσίων χρόνων κρεβάτι με τα αναπαυσόλια, καθώς και την κούνια του μωρού και διάφορα άλλα γυναικεία αξεσουάρ.
Στην αίθουσα διαμορφωμένη ως κουζίνα εποχής ο επισκέπτης αντικρίζει διαφόρων ειδών λαδοφωτιές, πήλινα πιάτα (γαριτσιώτικα), παλάντζες κρεμασμένες από το ταβάνι, οκάδες, λίτρες, χαλκώματα στον τοίχο, τη φωτιά έτοιμη να δεχτεί το τσουκάλι και το τραπέζι στρωμένο να καρτερεί τη νοικοκυρά να σερβίρει.
Στην αίθουσα αριστερά της κεντρικής εισόδου, που σήμερα λειτουργεί ως Δημοτική πινακοθήκη, ο επισκέπτης μπορεί να δει ένα από τα σπάνια πρωτότυπα του σπουδαιότερου βιβλίου που γράφτηκε ποτέ για τους Παξούς: πρόκειται για έργο που έγραψε ο Αρχιδούκας της Αυστρίας Λουδοβίκος Σαλβατόρ στα τέλη του 19ου αιώνα, το μετέφρασε ο γιατρός Αναστάσιος Μητσιάλης (Ντάτσολος), ενώ η σύγχρονη μετάφραση στα αγγλικά έγινε από τη μελετήτρια Μαργαρίτα Luzzatto, που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στους Παξούς.