Το πρώτο μισό του 16ου αι. οι Βελιανίτες, φεύγοντας από τη Βέλιανη, κυνηγημένοι από τους Τούρκους, κατέφυγαν στους Παξούς κι αγόρασαν το νησάκι της Παναγίας. Πιθανότατα στις αρχές του 17ου αι. τους παραχωρήθηκε η κατεστραμμένη εκκλησία πάνω στο νησί, στην κορυφή του οποίου χτίσανε εκκλησία και μοναστήρι που περιβάλλονται από ψηλό ασβεστωμένο τοίχο. Στην κεντρική είσοδο υπάρχει καμπαναριό και μια μεγάλη επιγραφή: «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΒΕΛΛΙΑΝΙΤΩΝ». Η σημερινή εκκλησία – η οποία στον κατάλογο του 1686 αναφέρεται παλιά και χαλασμένη- αποτελείται από δύο κτίσματα˙ το ένα χτίστηκε πάνω σε ερείπια σταυροπηγικής προχριστιανικής εκκλησίας και το δεύτερο αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη.
ενώ γύρω στο 1850 μετατρέπεται σε γυναικείο και παραμένει έτσι μέχρι το 1935. Δίπλα στη μονή υπάρχει θολωτή δεξαμενή νερού. Στο προαύλιο υπάρχουν τα μαγειρεία και η τραπεζαρία. Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου που έφεραν μαζί τους από τη Βέλιανη (1550μ.Χ.), αφού πρώτα την τοποθέτησαν στον Άγιο Σπυρίδωνα, στο νησάκι Καλτσονήσι και στη συνέχεια στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, φιλοξενείται στο πρώτο κτίσμα, στα αριστερά εκείνου που εισέρχεται στη Μονή, δηλ. στον αυτοτελή χώρο που βρίσκεται στα δεξιά του ιερού. Η εικόνα της Παναγίας είναι διπλής όψεως: μπροστά η Κοίμηση της Θεοτόκου και πίσω η εικόνα του Προστάτου της Νήσου, Αγ. Χαραλάμπους η οποία πλαισιώνεται από δεκατρείς Προφήτες.
Δίπλα στην εκκλησία υπάρχει φάρος που λειτουργεί από το 1825 αλλά ήδη από το 1776 οι μοναχοί άναβαν φανάρι, για να κρατούν τα καράβια μακριά. Ο νέος φάρος βρίσκεται πάνω σε αρχαίο πύργο.
No content
A problem occurred while loading content.